Γυμνός χρόνος

Είναι στιγμές που κυλάνε λυγίζουν
κάποιοι ξαναγράφουν ποίηση
στιγμές καινούριες παλιές ίδιες
τα ίδια μοτίβα, απαράλλαχτα
ξανά ίδια και μεταλλαγμένα

Δεν υπάρχει καμμία αντίφαση, όχι
η γραμμικότητα λύγισε και ο χρόνος πια
κυλάει σε σπέιρες, πάντα έτσι προχωρούσε
μεταξύ μας, έχουμε συνηθίσει να τον ντύνουμε
σε ευθύγραμμους σωλήνες - έτσι πρέπει να το βλέπεις λένε,
αλλιώς θα τρελαθείς - άκου εδώ τρέλλα!

Ίδια παιχνίδια και ίδiοι μηχανισμοί
αντιδράσεις και κινήσεις παρόμοιες, αμήχανες
και ο χρόνος τυλιγμένος σε μανδύες να κυλάει,ξέρεις,
σπασμωδικά βουβός, μας βαρέθηκε και μας βαράει
μεταξύ μας,βαρέθηκα και γώ,εσύ;

Και αν βαρέθηκες, ξέρεις, θα σου πουν
εσύ φταις,δεν έχεις ζωντάνια
Ίσως να τους πεις,ίσως όμως να βαριέται η ζωντάνια
να μην θέλει να συμμετάσχει
σε ένα άψυχο τσίρκο

Φοβάται βλέπεις και αυτή
θέλει να προστατευτεί
ή να προστατέψει, φυσικά
δεν θέλει να γίνει ένα με το τσίρκο
ούτε όμως να συγκρουστεί,γιατί;
φοβάται ανεξέλεγκτη, φοβάται το τσίρκο,
τους θηριοδαμάστες, τους θεατές
 μα πάνω από όλα
το ορμητικό της ποτάμι