Δεν είμαστε καλοί,δεν είμαστε καλά

Δεν είμαστε καλοί

Παιδιά,γυναίκες,άντρες,γέροι
Σπίτια μας,στους δρόμους,σε μαγαζιά

Δεν είμαστε καλοί
Ποτέ δεν ήμασταν

Με γνωστούς,άγνωστους,φίλους,εραστές
Δεν είμαστε καλοί
Ποτέ δεν ήμασταν

Δεν αγαπάμε πραγματικά
νομίζουμε ότι αγαπάμε

Δεν έχουμε το στοιχειώδες θάρρος
να πούμε όλη την αλήθεια

Δεν είμαστε καλοί
Δε νοιαζόμαστε
για τους αδύναμους,τους ασθενέστερους
για όσους υποφέρουν, ή απλά
για όσους μας είναι άγνωστοι

Δεν είμαστε καλοί
επειδή δεν έιμαστε καλά
Αρνούμαστε τις αδυναμίες μας,τα λάθη μας
Αρνούμαστε τη μαλακία που μας δέρνει

Δεν είμαστε καλοί με τους καλούς
Είμαστε καλοί με τους μαλάκες,τους καργιόληδες

Δεν είμαστε καλοί
Ποτέ δεν ήμασταν
Και ακόμα και αν γίνουμε καλοί
Πάλι λίγοι θα είμαστε

Δύο Δεκαετίες

Κάθεσαι σε μια καρέκλα
εδώ και δύο δεκαετίες
Στραβά,καμπουριάζοντας

Εδώ και δύο δεκαετίες
προσπαθείς να γαληνέψεις
μα σπάνια πετυχαίνεις

Βρίζεις παναγίες και χριστούς
συνήθως ακούγεσαι
άλλοτε από μέσα σου

Εδώ και δύο δεκαετίες
σεξ μουσική ή ουσίες
οι μάνες της γαλήνης σου

Μια γαλήνη πρόσκαιρη
που προσπαθεί να μιμηθεί
την ευτυχία ενός παιδιού

Μια γαλήνη πρόσκαιρη
που πλέον κι άμα έρθει
φέυγει βιαστική,αναπάντεχα

Κρύος ιδρώτας λούζει πάλι
τον εσωτερικό σου κόσμο
απρόσμενα,αναπάντεχα

Βρίζεις χριστούς και παναγίες
συνήθως από μέσα σου
άλλοτε ακούγεσαι

Μια,δύο,τρεις μπύρες
μια χαζή ευφορία
η γαρνιτούρα της θλίψης σου

Τσιγαράκι εργοστασιακό
ασορτί με τη μπύρα σου
καρκίνος φλερτάρει τα πνευμόνια σου

Προσποιέισαι αδιαφορία
Αλλά όχι λόγω σοφίας
μα λόγω αυτοκαταστροφής

Καθόμαστε σε μια καρέκλα
εδώ και κάποιες δεκαετίες
Στραβά,καμπουριάζοντας

Ζηλεύουμε λόγω παράνοιας
ή ισοδύναμα
Παρανοούμε λόγω ζήλειας

Βρίζουμε παναγίες και χριστούς
συνήθως από μέσα μας
άλλοτε ακουγόμαστε