So-called Poetry vol5

Δροσιά προσωρινής ελευθερίας
το δροσερό αεράκι που
τους αυτόχειρες
βαστάει και άρα προστατεύει
κατευνάζει την αυτοκτονική ζαλάδα
στο πίσω μέρος του κεφαλιού τους

So-called poetry vol4

Θέλω τα όνειρα μου
να βγάζουν νόημα
φοβού
την ασυναρτησία,
το μικρόβιο,
τον ιό που εξαπλώνεται

Τον διάολο που κυνηγάει
ακόμα και το τελευταίο άβατο
δεν θα σου αφήσει τίποτα αλώβητο
εφόσον του επέτρεψες να μπει

So-Called Poetry vol3

Ταπεινωμένος γυρνάς
στον παλιό σου Θεό
αυτόν που είχες ξεγράψει
για πολλοστή φορά

Με δυσμενείς όρους
ποτισμένους με απόγνωση
και λίγη ελπίδα
για πολλοστή φορά

Τελευταία φορά - σίγουρα όχι
παγίδες καραδοκούν
σαν νάρκες προς ενεργοποίηση
εκτοξεύουν πισωγυρίσματα

Νοητικός φόβος

Δεν περπατάει στο γρασίδι γιατί φοβάται μήπως πατήσει λάσπη και σκατά - και ας μην είναι νύχτα.

Δεν πάει στην πορεία για να μην τον χτυπήσουνε και τον δέσουνε ή δεν την παλέψει με τα δακρυγόνα.

Δεν πάει να γαμήσει επειδή φοβάται τα αφροδίσια.

Δεν ζει - he looks like a vegetable.

- Σκατά , έχω χάσει την ελευθερία μου ...
- Και πότε την είχες?