Wednesday, November 16, 2011

Εμείς

Εσύ

ένα αστέρι
ακτινοβολείς σαν διαμάντι
σε ολόκληρο τον γαλαξία

μια ψυχεδελική μουσική
σπας τη μονοτονία
της υπαρξης μου

ένα κορμί πύρινο,αρμονικό
μια κοκκινομάλλα ημίθεα
μια ομορφιά χαοτική

Εγώ

ένα καλόψυχο αλητάκι
ένας ιδανικός και ανάξιος
εραστής της ύπαρξής σου

χάνομαι αιώνια
στις σκιές των ματιών σου
στο χαμόγελό σου

Εμείς

Όταν αποδράμε σαν δραπέτες
στην δικιά μας όαση
παγώνει ο χρόνος

Η κολάση μας φαίνεται παράδεισος
με κοίνη σάρκα και ψυχή
πορευόμαστε προς την άβυσσο

Τα εγώ μας καταλύονται
σαν πινελιά που ξεθωριάζει
και τελικά μαγεμένοι

Κερδίζουμε αθάνατη ευτυχία

Εμείς!

4 Comments:

Blogger Sharpedon said...

Υπέροχο ποίημα Master, με πανίσχυρο συναίσθημα, ψυχή και μοναδικό παλμό.

Υποκλίνομαι βαθιά στην δύναμη, αρμονία και ομορφιά που αποπνέουν οι στίχοι σου.
Μου άρεσε πολύ και η μνεία στον Καββαδία, την κόλλησες άψογα.

Μην γελάς, δεν υπερβάλλω καθόλου. Σπάνια πλέκω εγκώμια, αλλά αυτό το ποίημα αξίζει να του πλέξω ολόκληρο εγκωμιοπουλόβερ :)

5:52 PM  
Blogger MasterOfDeception said...

Νομιζω υπερβαλλεις λιγο. Αν και τα περισσοτερα ποιηματα μου τα θεωρω απλα μετρια, αυτο το θεωρω καλουτσικο ... =]

6:58 PM  
Blogger Sharpedon said...

Αχ, μου είσαι και μετριοπαθής :p

1:15 PM  
Blogger MasterOfDeception said...

Αυτο το ποιημα ειναι βιαστικες αφελεις υπερβολικες μελοδραματικες ΠΙΠΕΣ!

4:37 PM  

Post a Comment

<< Home