Σήψη

Μυρωδιά ψυχιατρείου
Αποστειρωμένη βρωμιά
Βλέμματα κενά
Φρίκη ευνουχισμένη

Πειραματόζωα,ακούσιοι εθελοντές
περπατάνε ασυνάρτητα στους διαδρόμους
περιοδικά αλλά και ψευδοτυχαία,σαν κατάρα

Θεραπευτές,σαδιστές αλτρουιστές
χορηγούν γιατρικά σχεδόν στα τυφλά
βαφτίζουν πανάκεια κάθε είδους λοβοτομή

Κάποιοι μεταμορφώθηκαν σε κομοδίνο
Αχ έγινε καλά το μάναρι μας
Δες τα ματάκια του πόσο ήρεμα είναι

Αποστειρωμένα βλέμματα
Κενές φρίκες
Ευνουχισμένή ανωμαλία
Βρωμιά ψυχιατρείου

Θεραπευτές,ακούσιοι σαδιστές
περπατάνε άνετοι στους διαδρόμους
περιοδικά αλλά και ψευδοτυχαία,σαν ιερείς

Ενδιαφερόμενοι παρατηρητές τους κοιτάνε με σεβασμό
Αχ τι θα πει η νεκροψία πάτερ
Χάιδεψε μας τ'αυτιά να σου γλύψουμε τ'αρχίδια

Αποστειρωμένα χαμόγελα
Κενή ανωμαλία
Ευνουχισμένα βλέμματα
Φρίκη ψυχιατρείου

Κάποιες δυνατές ψυχές
αντέχουν και υπομένουν εξορίες
πιστεύουν και ελπίζουν,σαν κρατούμενοι

Δεν το ρίχνουν στη θρησκεία
Γαμώ το χριστό και την παναγία
Έτσι λένε και σφίγγουν τα δόντια

Anonymous

"Burn every political perspective
every cultural alternative
discover your subversive singularity
don't be manipulated by the behaviourist codes of the normalisers and disciplinarians
claim your individual autonomy as a starting point
for the complete overthrowal of existing society
subvert the caged imagery dictated by the media
and let your imagination dance free beyond taboos and inhibitions
the spectacle adorns itself with corpses that submerge reality under structural ghosts
congealing passion and life within the prefabricated scenario of terror
which like gangrene spreads its death song
don't be caged into collective alienation
that mental prison of capital and state
to see it won't be a happy sight for them
freedom demands the unlimited destruction of power
the destruction of their world
forged on the chains of sacrifice and suffering of millions
life is rebelling and reclaiming its dues "

- Anonymous

Συνονόματος

Σκληρός,δυνατός,μάγκας
Αληθινός
Στη ξενιτιά από παιδάκι
Μαχητής
Πείνα,κακουχίες,φυλακή
Απτόητος,δουλευταράς,χαρούμενος

Ψυχή καλή
Αγάπη προς όλους

Έπεσες απότομα,ταλαίπωρηθηκες
 Τώρα ξεκουράσου,να γαληνεύεις

Δεν κλαίω πότε μα νιώθω μια θλίψη
Η θλίψη αυτή μου πιέζει τα μυνίγγια
Τα μάτια μου δεν ειναί τό ίδιο ξηρά πια

Τι θα μου μείνει από σένα?
Πολλές μνήμες και κάτι γονίδια

Θα τα λέμε που και που
στα όνειρα μου

Δεν θα ναι το ίδιο,το ξέρω
Αναπαύσου γαλήνιος στην ανυπαρξία

Και γω εκει που'σαι θα ρθω
σε λίγες δεκαετίες

Συνονόματε.