Thursday, April 19, 2012

Τι γυρεύει ένα τρελό φρικιό ...

Που λες θυμάμαι ήμασταν τρίτη λυκείου και μας έκανε μάθημα η φιλόλογος, η οποία παρεπιπτόντως ήταν γύρω στα 40, κομμουνίστρια με έντονες τάσεις προς φεμινισμό.Στο τότε μάθημα της Έκθεσης Ιδεών λοιπόν ενώ μας ανέφερε ότι το πολυτιμότερο όπλο μιας γυναίκας είναι η μόρφωση και η καλλιέργεια της καθώς αποτελεί μονόδρομο προς τη χειραφέτηση της , πετάγεται ξαφνικά μια τύπισσα και λέει :

- Μαλακίες! Το πολυτιμότερο πράγμα μιας γυναίκας είναι το μουνί της. Ξέρεις πόσα μπορώ να βγάλω εγώ αν θέλω με αυτό που'χω ανάμεσα στο πόδια μου μέσα σε 2 ώρες?

Σιωπή.Καμμία απάντηση.Συνεχίζει η συμμαθήτρια :

-Όσα εσύ σαν δημόσιος υπάλληλος σε 5 εργασιμες.

Οι κοπέλες της τάξης ήταν όλες αμίλητες ακούνητες και αγέλαστες, κάποια αγόρια βγάλανε κατι χαζά γελάκια ενώ τα υπόλοιπα αγόρια ήταν και αυτά αμίλητα και αμήχανα, η καθηγήτρια δε είχε μείνει παγωτό.Αφού κατέβαλλε αρκετή προσπάθεια να φανεί ψύχραιμη μίλησε για τη σύνδεση καπιταλισμού,πατριαρχίας και σεξισμού και το μάθημα συνεχίστηκε -ας πούμε- κανονικά.

Αυτή η συμμαθητρία μου που λες ... περίεργη και ιδιαίτερη τύπισσα, από αυτές που ξεχωρίζουν, κυρίως λόγω εμφάνισης αλλά και χαρακτήρα.Ψηλή, γύρω στο 1.80 (χωρίς τακούνι), ίσιο μακρύ μαλλί άλλοτε κόκκινο άλλοτε μάυρο,όμορφο κορμί - δε χρειάζεται να το περιγράψω αναλυτικά, από τα κορμιά που βλέπεις και νιώθεις έντονη σαρκική έλξη. Συνήθως φορούσε δερμάτινες μπότες, μάυρες ή κόκκινες, μίνι φούστα από τζιν ύφασμα - συχνά σκισμένη, και μαύρο ή κόκκινο τζακετ.

Μίλαγε με πολύ λίγα άτομα στο σχολείο - αλλά και εκτός σχολείου μη νομίσεις ότι είχε και πολλές παρέες. Με μένα και 2-3 άλλους συμμαθήτες είχε μια επαφή, λέγαμε ενα γεια, μιλάγαμε για μουσική και ταινίες κυρίως.Με τους υπόλοιπους και τις υπόλοιπες ήταν σνομπ,τους σνόμπαρε και τους αγνοούσε επιδεικτικά,με εμάς δεν ήταν σνομπ αλλά παρέμενε απρόσιτη.Είχε αυτό το χαρακτηριστικό που το 'χουν πολλές γυναίκες,όσο και να σε γούσταρε δεν θα σου δινε κανένα απολύτως σημάδι,περίμενε όλο το ψήσιμο να γίνει από σένα.Εγώ τη γούσταρα αρκετά,αλλά ήταν και αυτή έτσι κάπως απρόσιτη όπως σου περιέγραψα,ήμουν και εγώ μικρός και συνεσταλμένος,δεν έγινε κάτι.Βέβαια και αργότερα που μου φύγαν οι ντρόπες πάλι δεν μ'άρεσει να κάνω εγώ όλες τις κινήσεις.Γουστάρω τύπισσες που την πέφτουν ας πούμε.

Όπως και να 'χει, κρατήσαμε επαφή και μετά το λύκειο,βρισκόμασταν που και που,της έγραφα μουσικές σε mp3 σε CD.Μου ζήταγε κυρίως punk και techno.Είχε περιέργο γούστο αλλά σίγουρα όμορφο - σε σχέση με τα δικά μου κριτήρια προφανώς.Είχε ποικιλομορφία,αλλά δεν ήταν "ότι να'ναι",ήταν και αρκετά εκλεκτική.

Εξακολουθούσε να είναι αρκετά μοναχική και αρκετά κλειστός άνθρωπος - απεύφευγε πολύ το να ανοιχτεί σε άλλους ανθρώπους,ακόμα και στους -λίγους- φίλους και φίλες της που την ήξεραν χρόνια.Όλοι ξέραμε πολύ λίγα για αυτήν.Τελικά σιγά σιγά ανοίχτηκε σε μένα.Είχε σοβαρά προβλήματα,ο πατέρας της τους είχε παρατήσει,ζούσε μόνο με τη μάνα της η οποία είχε περάσει κάποιο ψυχωσικό επεισόδιο πρόσφατα και έπαιρνε aloperidin και αδυνατούσε να δουλέψει,είχαν νοίκι να πληρωσουν και την έβγαζαν με κάτι ψίχουλα που αναγκαζόταν να δίνει ο πατέρας λόγω του διαζυγίου καθώς και με το επίδομα ψυχικής ασθένειας.Εγώ εν τω μεταξύ συνέχιζα να την γουστάρω και την είχα σχεδόν ερωτευτεί,μάλιστα,ένιωθα μέσα μου ένα κράμα έρωτα και συμπόνοιας,Παρόλο που ήταν η δεύτερη φορά που ένιωθα τέτοιο συνδυασμό συναισθημάτων για μια κοπέλα,και την πρώτη φορά την είχα πατήσει άσχημα,ενώ σε νοητικό-λογικό επίπεδο ήξερα ότι έπρεπε να προσέχω μην ξαναφάω τα μούτρα μου,σε συναισθηματικό επίπεδο το πάθημα δεν μου χε γίνει και τόσο μάθημα.

Έτσι λοιπόν δεν πέρασε πολύς καιρός μέχρι να μου ανοιχτεί πλήρως, με λίγα λόγια μου είπε ότι τον τελευταίο καιρο το είχε ρίξει στην DIY πορνεία, κυρίως σε μπαράκια πήγαινε και ψωνιζόταν,εώς ότου μια μέρα πέτυχε έναν αλήτη - προφανώς με την κακή έννοια της λέξης,όχι όπως όταν το χρησιμοποιούμε ως κοπλιμέντο- ο οποίος στην ουσία την βίασε μετά την έσπασε στο ξύλο και την διαολόστειλε.Για να μην τα πολυλογώ όμως η τύπισσα μου ζήτησε να γίνω εραστής,προστάτης της και συνένοχος στο έγκλημα.Είχε σκεφτεί να ψωνίζει τύπους τους οποίους δοσμένης της ευκαιρίας θα λήστευαμε.Τώρα γιατί το πρότεινε σε μένα?Ε,δεν είχε και πολλές επιλογές,μοναχική ήταν,προφανώς θα με συμπαθούσε και θα με γούσταρε,ένιωθε και ασφαλής μαζί μου και σε αυτό συνετέλεσε ότι εκείνη την περίοδο μέτραγα σε τσαμπουκάδες, 1.95 ύψος,92 κιλά,γεροδεμένος,με βασικές γνώσεις σε πολεμικές τέχνες και  εμπειρία σε ξύλο του δρόμου,σε ξύλο με παλούκια και ήξερα και στοιχειωδώς να σταθώ σε μάχη με μαχαίρια - μας είχαν μάθει κάτι πανκιά κάποια βασικά για να ξέρουμε να τις παίζουμε με φασίστες και ματάδες.

Ήμουν μπερδεμένος στην αρχή αλλά τελικά έγινε.Ο έρωτας,η συμπόνοια,η κάβλα,τελίκα μπήκα στο χορό,μπήκα στο χόρο και μ'άρεσε και γλυκάθηκα.Ενθουσιάστηκα μόνο και μόνο που ένιωσα τη σάρκα μου πάνω στη δική της,μόνο και μόνο που την έβλεπα το πρωί άβαφτη και την χάζευα μαγεμένος.Βγάζαμε αρκετά φράγκα.Ληστέψαμε πολυ κόσμο,συνήθως 50άρηδες τύπους πλούσιους βορείων προαστίων,εργένηδες ή παντρεμένους που ψάχνονταν,τους καθόταν κανά δύο φορές η δικιά μου,μετά ληστεία και εξαφανιζόλ.Άλλοτε τους ληστεύαμε στο δρόμο -χωρίς να φαίνεται ότι το ξερε αυτή, πήγαινα εγώ και κάνα φιλαράκι κ τους φερμάραμε και τον τύπο και τη δικιά μου εννοείται για ξεκάρφωμα-,άλλοτε σπίτι τους,κάποιες φόρες έριχνε Rohypnol στο ποτό τους και αυτοί κοιμόντουσαν τον ύπνο του δικαίου και τα ξαφρίζαμε όλα,άλλες φορές δεν κλέβαμε τίποτα παρά μόνο κωδικούς από e-mail και paypal,ήμασταν πονηροί γενικά,πονηροί και πολύ προσεχτικοί,αυτή πάντα με άλλο όνομα,και ήταν η πρώτη φορά που είδα από κοντα πόσο πολύ μπορεί να αλλάξει εμφανισιακά μια γυναίκα από τη μια μέρα στην άλλη,με άλλο κούρεμα,άλλο στυλ,άλλο βάψιμο,άλλο χρώμα μαλλί...Αυτό που μας έφαγε ίσως ήταν η περηφάνια μας σε συνδυασμό με την απληστία μας.Κατά βάση δεν ήθελε να είναι μια συνηθισμένη πόρνη και προφανώς ούτε εγώ ο νταβαντζής που έχεις συνηθίσει.Θέλαμε να ζούμε ως ένα μποέμ αλήτικο ζευγάρι, τσακάλια που άρπαζαν τα πλούτη των πολιτισμένων αρπαχτικών λαπάδων που αποτελούσαν την αφρόκρεμα της κοινωνίας.Όχι ως ρομπέν των δασών ούτε καν ντύνοντας τις πράξεις μας με μανδύες πολιτικοποήσης : απλά και μόνο επειδή γουστάραμε και επειδή μπορούσαμε.

Από ένα σημείο και μετά που χαμε μαζέψει ένα κεφάλαιο εγώ ξεκίνησα και τα χοντρά βέρια : MDMA,κόκα κυρίως μου δίνανε τα πολλά λεφτά.Σύνολο από τις δραστηρίοτητες μας βγάζαμε άνετα 5 χιλιάρικα το μήνα,βέβαια πολλά από αυτά φεύγανε σε κόκες και MDMA,α και εννοείται ότι έιχαμε γαμήθει με ότι τρόπο υπήρχε υπό την επήρροια όποιας γνωστής ουσίας υπήρχε,ήμασταν 2 αδίστακτοι ηδονιστές που καλά καλά δεν είχαν κλείσει δύο δεκαετίες ζωης και είχαν βιώσει την ηδόνη που ένας μέσος άνθρωπος βιώνει σ'όλη του τη ζωή. Δεν σκοπέυαμε να το κάνουμε αυτό για πάντα - τις ληστείες εννοώ,γιατί τα drugs σκοπεύαμε -, το σχέδιο ήταν να μαζέψουμε αρκετά λεφτά να ταξιδέψουμε την Ευρώπη και όπου μας βγάλει.Ονειρευόμασταν και οι δύο να πάμε χώρες της Βαλτικής,ήμασταν πολύ κοντά μέχρι που έγινε η στραβή.

Όσο προσεχτικός και να'σαι θα σου κάτσει σε κάποια φάση.Εννοείται αλλάζαμε περιοχές,αλλάζαμε στέκια, οι πιο πολλές ληστείες μας ήταν ψυριστικές και όχι φέρμες και συχνά το θύμα δεν έπαιρνε καν χαμπάρι.Το περιστατικό ήταν αρκετά τυχαίο, αναμενόμενο μάλλον στατιστικά βέβαια,καθώς κάποτε θα κάτσει να καείς στο blackjack και ας τραβάς από 13.Πίτουρα και κότες,συνοπτικά και κλισέ.Έτυχε και ένας πελάτης ήταν μπάτσος, και έμαθε και από τους δικούς του ότι δεν έπαιζε καθόλου λάδωμα από την πάρτη μας αλλά ήμασταν μόνοι μας και όχι "δικοί τους".Μέχρι εδώ νορμάλ πραγμάτα,θα σκεφτείς οτι μπορούσαμε να δίναμε με βαριά την καρδιά μια μίζα και κανά μηνιαίο φόρο και θα μασταν κομπλέ-ας πούμε, γιατί θα μας είχαν από κοντά οι μπάτσοι και τρέχα γύρευε.,αλλά στα αρχίδια μας, θα φεύγαμε για Εσθονία εμείς.Τα πράγματα όμως ήταν πολύ χειρότερα,ο μπάτσος ήθελε να γινει ο νταβάς της,φώναξε και τους δικούς του σε ανύποπτο χρόνο κάνανε ντου σπίτι μας, ψάξανε τα πάντα ακόμα και την πιο καβαντζωμένη καβάντζα,δεν είχα προλάβει να τα ξεφορτωθώ, βρήκαν γύρω στο μισό κιλό skunk,240 χάπια ecstacy,50 γραμμάρια σκόνη MDMA,άλλα τόσα κόκα, λίγα τριπάκια,2 πλαστές ταυτότητες (της τύπισσας).Εγώ αποφάσισα αφού ούτως ή άλλως δεν το γλύτωνα το σαμέ - είχα από πιο παλιά λερωμένο μητρώο για drugs καθώς και κάτι δεσίματα σε πορείες - να τα πάρω όλα πάνω μου και να γλιτώσει και η κοπελιά.

Και έτσι έγινε, αυτή τη γλίτωσε με αναστολή,εγώ είπα ότι εγώ την παρέσυρα,ότι την εξανάγκασα στην πορνεία και στα drugs,συνοπτικά καταδικάστηκα για "εμπόριο λευκής σαρκός","κατοχή και εμπόριο ναρκωτικών ουσιών",για ένα σωρό ληστείες,για τρέχα γύρευε.Θα ρώτησεις πόσα χρόνια έφαγα ε?Ε,τι να σου πω,μπήκα μέσα στα early 20s και όταν βγήκα είχα τριανταρίσει - τι τριανταρίσει δηλαδή, ξεπέρασα και την ηλικία του ιησού, στα 33 μου βγήκα.

Της τύπισσας τουλάχιστον της έκοψε να ξεκόψει.Να ξεκόψει? Απλά έγινε πιο νομοταγής, αυτό ήταν όλο.Όσο ήμουν μέσα σε μια φάση από ένα φιλαράκι έμαθα ότι βρήκε έναν λεφτά Σαλονικιό και παντρεύτηκε.Προσφέρονται εξαίσια γαμήσια με αντάλλαγμα τον γάμο,όπως έχει γράψει και ένας  αυτόχειρας σκοτεινός ψυχεδελικός ποιητής . "Μια ζωή την έχουμε, ας τη ζήσουμε όσο πιο ξεκούραστα,άνετα και χλιδάτα γίνεται",έτσι το σκέφτηκε,είμαι σίγουρος.Είτε κάποιοι δεν ξέρουν τι σημαίνει ευτυχία είτε εμείς είμαστε μαλάκες.Την είχα πετύχει μάλιστα μια φόρα πάνω Σαλόνικα λίγο καιρό μετά την αποφυλάκιση."Σε ευχαριστώ" μου είπε.Παίζει να 'ταν η μόνη φορά που να βγήκε αυτή η λέξη από τα χείλια της και να την εννοούσε.Οι αγαπήμενες τις μουσικές είναι ακόμα η punk και η techno.




Tuesday, April 10, 2012

Κουλτούρες

Όσοι ήταν κάπως ανήσυχα πνεύματα από παιδιά και έιχαν κάπως περισσότερο το μικρόβιο του ψαξίματος θα χαν σίγουρα απογοητεύτει από την κυρίαρχη κουλτούρα που κυριαρχούσε,φυσικά,και σε αυτές τις νεαρές ηλικίες (γυμνάσιο-λύκειο).

Στο λύκειο μου για παράδειγμα  η φάση ήταν rnb,σκυλάδικα,γύφτικα,ελαφρολαικά,γυφτολαικά,ποπ.Σκουπίδια.Και τα ΠΣΚ και στις 3ημερες και τις 5ημερες,νυχτερινή έξοδο σε κανά σκυλάδικο,να πιούνε κανά μπουκάλι τζόνυ (το οποίο αρκετοί θα το ξερνούσαν αργότερα στην τουαλέτα),να ανέβουν και οι μουνάρες του σχολείου στα τραπέζια να χορέψουν,και την επόμενη μέρα "πω μαλάκα περάσαμε γαμάτα χτες".

Ντάξει,υπήρχε και ένα τυπάκι που άκουγε Psychedelic/Goa Trance και από αυτόν άκουσα για πρώτη φορά MFG, California Sunshine και Astral Projection αλλά ήταν ένας σε ολόκληρο το λύκειο.

Έτσι που λές αρκετοί από μας γοητευμένοι από διάφορες εναλλακτικές,μικρότερες κουλτούρες που φαινόντουσαν πιο διαφορετικές και underground και ενάντια στο mainstream ,είχαμε την ελπίδα και την πίστη για καλύτερες φάσεις.Άλλοι περάσαμε από την psytrance,άλλοι από την hiphop,άλλοι από το punk, άλλο απο το goth, άλλοι από κάποια ή όλα απο τα παραπάνω .Όμως με απογοήτευση διαπιστώσαμε τις ίδιες σκατοσυμπεριφορές,τις ίδιες αντιλήψεις,με άλλον αισθητικό μανδύα,με άλλο στυλιζάρισμα,τα ίδια σκατά επενδυμένα με punk,goth ή psychedelic γαρνιτούρα. Goth μπουζούκια, psychedelic μαλάκες , punk κατίνες και metal χαζογκόμενες.

Ειδικά δε όταν υπάρχει κοντρα μεταξυ των υποκουλτούρων και κάποιοι ειναι πολύ κολλημένοι και αλληλοκράζονται ειναι το ζενιθ της απογοήτευσης. "Εγώ ακούω μόνο punk οι άλλοι είναι φλώροι" . "Η μόνη πραγματική μουσική είναι το μεταλ,η ηλεκτρονική δεν ειναι μουσική". "Εγώ ακούω psytrance οι άλλοι δεν έχουν πάρει πότε LSD και δεν καταλαβαίνουν αυτή τη μουσική". "Δεν μ'αρέσουν οι τζιβάτοι,είναι ποζέρια". "Οι μοικάνες είναι για τον πούτσο".

Τζίβες,μοικάνες,ξυρισμένα κεφαλια,μακρύ μαλλί ίσιο ή μπούκλες,ρωζ νυχάκι,κόκκινο κραγιόν,μάυρο νυχάκι,μαύρο κραγιόν,ζώνη με καρφιά,2 ζώνες - 1 κόκκινη 1 μαύρη φορεμένες ταυτοχρονα χιαστί (οκ αυτό είναι για ετοιμότητα σε τσαμπουκάδες), piercing στα αυτία,στα φρύδια,στον αφαλό,στην κλειτορίδα,φαρδιά παντελόνια,στενά παντελόνια,σκισμένα παντελόνια,παντελόνια με τιράντες,σαλβάρια.

Κάποια από τα παραπάνω στοιχεια μ'αρέσουν αισθητικά,άλλα περισσότερα άλλα λιγότερο,σε κάποιους ανθρώπους περισσότερο σε άλλους λιγότερο. Το ίδιο και οι μουσικές ή κάποιες τάσεις (πχ πολιτικές,κοινωνικες,γενικότεροι προβληματισμοί και τρόπος ζωής) που συναντιούνται.Είναι σημαντικό να μπορείς να βλέπεις όλο το φάσμα, τις ομοιότητες μεταξύ διάφορων υποκουλτούρων και να μην παρωπιδιάζεις. Περισσότερα περι αυτού στο τέλος.

Ναι,το ξέρω ότι φαίνεται σαν να βγάζω τον εαυτό μου απ'έξω,και ξέρω πολύ καλά ότι κάτι τέτοιο εκπέμπει αλλαζονία.Δεν είμαι ψωνισμένος,δεν είμαι υπεράνθρωπος,αλλά πιστεύω ότι προσπαθώ και ότι έχω καποια επίγνωση του τι μου γίνεται.

Επίσης ξέρω πολύ καλά ότι τα παραπάνω είναι ισοπεδωτικά και μηδενιστικά.Τι να κάνω όμως, οι αφορισμοί είναι από τους πιο εύκολους τρόπους για να περάσεις το point σου και ας μην είσαι ακριβοδίκαιος,αλλιώς θα έπρεπε να γράψω δοκίμιο που να μοιάζει σαν βιβλία φοιτήτων/φοιτητριών Τμήματος Κοινωνιολογίας στην Πάντειο και αυτό εδώ δεν είναι ακαδημαικό κείμενο,είναι αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα (ας πούμε).Ας αφηγηθώ λοιπόν μια ιστόρια μπας και γίνω κάπως πιο πειστικός.

Που λες εγώ γύρω στα mid-20s, αυτή στα mid-30s.Γκοθού.
Αρχικά μου το έπαιζε ανοιχτόμυαλη.Ξέρεις,και γουστάρω πολύ ambient,και είσαι πολύ ψαγμένος,και ακούς πολλά πράγματα,τέτοια φαση.Βλέπεις,με γούσταρε και δεν ήθελε να κάνει κακή εντύπωση,όλα για το ίματζ κ' έτσι.Μην τα πολυλογώ,πηδηχτήκαμε κάτι φορές και ας πούμε ήμασταν μάζι.

Και έχουμε βγει σε γνωστό γκοθάδικο της πόλης και έιμαστε απ'έξω από το γκοθάδικο,εγώ αυτή η παρέα μας και παραδίπλα μια άλλη παρέα. Σύντομα το φέρνει κάπως η συζήτηση και με ρωτάει :

- Αλήθεια, οι Dead Can Dance σ'αρέσουν?
- Μπα, τους βρίσκω πολύ βαρετούς και αδιάφορους, σόρρυ.
- Μα πώς γίνεται? Πώς γίνεται να μην σ'αρέσουν?

Με το που πάω να απαντήσω κάτι του στύλ "ε τι να σου πω..." σκάει προς τα μας ένας τύπος από την παραδίπλα παρέα με μπλουζάκι Depeche Mode.Εμφανισιακά γκοθάς,μην με βάζεις να στον περιγράψω,από αυτούς που τους βλέπεις στο δρομο και τους βάζεις την ταμπέλα - την οποία βασικά έχουν βάλει ήδη οι ίδιοι στον εαυτό τους - "γκοθάς".

- Ε μην πεις ρε φίλε ότι όυτε αυτοί που φοράω σ'αρέσουν.
- Τα ίδια και αυτοί , δεν μ'αρέσουν καθόλου.

Και πετάγεται τότε η γκοθού και λέει

- Αν είναι δυνατόν, αυτές οι 2 μπάντες έχουν σημαδέψει τη ζωή μου, τους ακούω 15 χρόνια ,με ξενερώνεις απίστευτα, λέω να πάω μέσα με το παίδι ,αχαχαχαχαχχχαχ (κλασσικό γυναικείο γέλιο)

Εγώ την κοιτάω ,σκέφτομαι να της πω πολλά, να της κάνω ένα ρεζουμέ περί γούστου και ότι η αισθητική είναι κάτι φουλ υποκειμενικό και πως οι οποιες αντικειμενικότητες σχηματίζονται είναι απλά σύνισταμένες επιμέρους υποκειμενικοτήτων,σκέφτομαι να της πω ότι και εγώ δίνω πολύ βάση στην αισθητική του άλλου και ιδιαίτερο στο μουσικό του γούστο αλλά μου αρκεί να έχουμε απλά κάποιο κοινό έδαφος,ότι είναι άδικο να κατακρίνεις και να απορρίψεις κάποιον με βάση την άποψη του για κάποιες μεμονωμένες μπάντες,σκέφτομαι να πω αυτά και εκ των υστέρων σκέφτηκα και άλλα που θα θελα να πω,σκέφτηκα ότι η ειλικρίνεια μου μου κάνει τη ζώη δύσκολη αλλά στ'αρχίδια μου, έχω την ικανοποίηση ότι δεν είμαι σαν κάτι καραγκιόζηδες που λένε παραμύθια για να πηδάνε.

Τελικά ρουφάω 2-3 δυνατές τζούρες από το Winston μου, πίνω και μια γερή γουλιά από τη μπύρα μου και απλά μειδιάζω ελαφριά.Το χαρακτηριστικό μου μειδίαμα,στην πικρή εκδοχή του.Αυτή μου λέει ένα ψυχρό ειρωνικό bitchy "τα λέμε αργότερα" και παίρνει τον γκοθά και πάνε μέσα.

Εννοείται πως χωρίσαμε.Αυτή αργότερα τα φτιαξε με τον γκοθα.Μια μέρα σπίτι της αυτός της έκανε ζήλειες,να μην μιλάς με άντρες στο facebook,να μην βγαίνεις με φίλους σου και τέτοια,αυτή αντέδρασε και αυτός τα πήρε και συνοπτικά τέλος πάντων την έσπασε στο ξύλο και σηκώθηκε και έφυγε.Αυτή να κλαίει όλη νύχτα,ο ύπνος την πήρε ακούγοντας Dead Can Dance και με τα δάκρυα να έχουν διαβρώσει το dark makeup της.Εγω αυτά τα έμαθα από μια κοινή μας φίλη.Μειδίασα γαλήνιος αλλά στεναχωρήθηκα αρκετά κιόλας όταν το έμαθα.Δεν είμαι χαιρέκακος, δεν είμαι εκδικητικός και δεν πίστευω σε ηλίθια χριστιανικά ανθρωπόμορφα concepts όπως η "θεια δικη", πιστεύω όμως στη μοίρα.Ο καθένας υπόκειται σε μια μοιραία τροχία την οποία ναι μεν μπορεί να επηρεάσει σε περιορισμένο όμως βαθμό.

Για να συνεχίσω την ιστορία, ύστερα από την ψυχρολουσία που έφαγα έξω από το γκοθάδικο,τελειώνω το τσιγάρο μου και τη μπύρα μου,παίρνω άλλη μια από το περιπτερο για το δρόμο και σηκώνομαι και περπατάω προς Εξάρχεια.Μ'αρέσει να περπατάτω το βράδυ,μ'αρέσει να περπατάω τη μέρα,μ'αρέσει να περπατάω με ένα μπουκάλι μπύρα,μ'αρέσει γενικά να περπατάω.Σε μισή ώρα έιχα φτάσει πλατεία εξαρχείων.Πάω στο ψιλικατζίδικο δίπλα στο Σάββα,είχα ένα τελευταίο 10ευρω.Αγοράζω 10 μεγάλα μπουκάλια Henninger.Παίρνω ρέστα 2.5 ευρώ (75 λεπτά η μία,ο τύπος είναι φουλ ξηγημένος).Πάω και άραζω πλατεία και κερνάω αγνώστους μπύρα και τα λέμε.Γνωρίζω μια τύπισσα.Με ξανθιές τζίβες και κρίκο στα χείλια (του στόματος ρε μαλάκα), πολύ γλυκιά πολυ καλόψυχη και ανοιχτόμυαλη ως πρώτη εντύπωση. Good vibes να πούμε το χιπάκι.Το πολύ 20 να ήταν, και αποδείχτηκε η σκέψη της ήταν πολύ πιο ώριμη και η αντίληψη της των πραγμάτων πολύ ανώτερη της 35άρας. Το ίδιο και η διαχείριση του ψυχοσυναισθηματικού της κόσμου,όπως αποδείχτηκε αργότερα.

Και συνήθως κάπως έτσι συμβαίνει.Γνωρίζεις άτομα που σε ξενερώνουν ,είτε εξ'αρχής είτε στην πορεία, μετά γνωρίζεις άτομα που σε ενθουσιάζουν πάλι , και ου τω καθ'εξης. Απλώς όταν αυτά γίνεται επανειλεμμήνεα και οι ξενέρες υπερζυγίζουν τους ενθουσιασμούς, απογοητεύεσαι.Και σε πιάνει η μισανθρωπιά,σε πιάνουν οι αφορισμοί,σε πιάνει να αρχίσεις τις γενικέυσεις και τα στερεότυπα (για να εξουδετερώσεις τα παλιά θετικά στερεότυπα και γενικεύσεις που χες στο μυαλό σου).Αναμενόμενα όλα αυτά.Αντανακλαστικά.

Και όντως καμμιά υπο-ομάδα,υποκουλτούρα,ή σκηνή , ειδικά απο αυτές που πασχίζουν να αυτοπροσδιορίζονται ως κάτι το διαφορετικό,δεν είναι γαμάτη στο σύνολο της.Όμως μπορείς σε κάθε υποκουλτούρα,σε κάποιο υποσύνόλο της,σε κάποια τομή της με άλλη υποκουλτούρα,ή έξω από αυτήν,να βρεις γαμάτα άτομα. Και για να γινει αυτό, πρέπει να είσαι επαρκώς ανοιχτός, γιατί το χάος φροντίζει ώστε τα διαμάντια,όπως και τα σκατά, να μην μαζευτούν όλα σε ένα μέρος,αλλά να είναι σκόρπια από δω και από κει,ακανόνιστα,ανομοιόμορφα,αλλού περισσότερο και αλλού λιγότερο.




Monday, April 02, 2012

Περί Μοίρας #213

Μοιρολάτρης δεν είναι όποιος πιστεύει ότι όλα είναι μοιραία
Μοιρολάτρης είναι όποιος παθητικά παραδίνεται στις εξωτερικές παραμέτρους αγνοώντας ότι και εμέις έχουμε ένα -μικρό,μεγαλό- μερίδιο που καθορίζει την μοιραία τροχιά της ύπαρξης μας