Κουλτούρες

Όσοι ήταν κάπως ανήσυχα πνεύματα από παιδιά και έιχαν κάπως περισσότερο το μικρόβιο του ψαξίματος θα χαν σίγουρα απογοητεύτει από την κυρίαρχη κουλτούρα που κυριαρχούσε,φυσικά,και σε αυτές τις νεαρές ηλικίες (γυμνάσιο-λύκειο).

Στο λύκειο μου για παράδειγμα  η φάση ήταν rnb,σκυλάδικα,γύφτικα,ελαφρολαικά,γυφτολαικά,ποπ.Σκουπίδια.Και τα ΠΣΚ και στις 3ημερες και τις 5ημερες,νυχτερινή έξοδο σε κανά σκυλάδικο,να πιούνε κανά μπουκάλι τζόνυ (το οποίο αρκετοί θα το ξερνούσαν αργότερα στην τουαλέτα),να ανέβουν και οι μουνάρες του σχολείου στα τραπέζια να χορέψουν,και την επόμενη μέρα "πω μαλάκα περάσαμε γαμάτα χτες".

Ντάξει,υπήρχε και ένα τυπάκι που άκουγε Psychedelic/Goa Trance και από αυτόν άκουσα για πρώτη φορά MFG, California Sunshine και Astral Projection αλλά ήταν ένας σε ολόκληρο το λύκειο.

Έτσι που λές αρκετοί από μας γοητευμένοι από διάφορες εναλλακτικές,μικρότερες κουλτούρες που φαινόντουσαν πιο διαφορετικές και underground και ενάντια στο mainstream ,είχαμε την ελπίδα και την πίστη για καλύτερες φάσεις.Άλλοι περάσαμε από την psytrance,άλλοι από την hiphop,άλλοι από το punk, άλλο απο το goth, άλλοι από κάποια ή όλα απο τα παραπάνω .Όμως με απογοήτευση διαπιστώσαμε τις ίδιες σκατοσυμπεριφορές,τις ίδιες αντιλήψεις,με άλλον αισθητικό μανδύα,με άλλο στυλιζάρισμα,τα ίδια σκατά επενδυμένα με punk,goth ή psychedelic γαρνιτούρα. Goth μπουζούκια, psychedelic μαλάκες , punk κατίνες και metal χαζογκόμενες.

Ειδικά δε όταν υπάρχει κοντρα μεταξυ των υποκουλτούρων και κάποιοι ειναι πολύ κολλημένοι και αλληλοκράζονται ειναι το ζενιθ της απογοήτευσης. "Εγώ ακούω μόνο punk οι άλλοι είναι φλώροι" . "Η μόνη πραγματική μουσική είναι το μεταλ,η ηλεκτρονική δεν ειναι μουσική". "Εγώ ακούω psytrance οι άλλοι δεν έχουν πάρει πότε LSD και δεν καταλαβαίνουν αυτή τη μουσική". "Δεν μ'αρέσουν οι τζιβάτοι,είναι ποζέρια". "Οι μοικάνες είναι για τον πούτσο".

Τζίβες,μοικάνες,ξυρισμένα κεφαλια,μακρύ μαλλί ίσιο ή μπούκλες,ρωζ νυχάκι,κόκκινο κραγιόν,μάυρο νυχάκι,μαύρο κραγιόν,ζώνη με καρφιά,2 ζώνες - 1 κόκκινη 1 μαύρη φορεμένες ταυτοχρονα χιαστί (οκ αυτό είναι για ετοιμότητα σε τσαμπουκάδες), piercing στα αυτία,στα φρύδια,στον αφαλό,στην κλειτορίδα,φαρδιά παντελόνια,στενά παντελόνια,σκισμένα παντελόνια,παντελόνια με τιράντες,σαλβάρια.

Κάποια από τα παραπάνω στοιχεια μ'αρέσουν αισθητικά,άλλα περισσότερα άλλα λιγότερο,σε κάποιους ανθρώπους περισσότερο σε άλλους λιγότερο. Το ίδιο και οι μουσικές ή κάποιες τάσεις (πχ πολιτικές,κοινωνικες,γενικότεροι προβληματισμοί και τρόπος ζωής) που συναντιούνται.Είναι σημαντικό να μπορείς να βλέπεις όλο το φάσμα, τις ομοιότητες μεταξύ διάφορων υποκουλτούρων και να μην παρωπιδιάζεις. Περισσότερα περι αυτού στο τέλος.

Ναι,το ξέρω ότι φαίνεται σαν να βγάζω τον εαυτό μου απ'έξω,και ξέρω πολύ καλά ότι κάτι τέτοιο εκπέμπει αλλαζονία.Δεν είμαι ψωνισμένος,δεν είμαι υπεράνθρωπος,αλλά πιστεύω ότι προσπαθώ και ότι έχω καποια επίγνωση του τι μου γίνεται.

Επίσης ξέρω πολύ καλά ότι τα παραπάνω είναι ισοπεδωτικά και μηδενιστικά.Τι να κάνω όμως, οι αφορισμοί είναι από τους πιο εύκολους τρόπους για να περάσεις το point σου και ας μην είσαι ακριβοδίκαιος,αλλιώς θα έπρεπε να γράψω δοκίμιο που να μοιάζει σαν βιβλία φοιτήτων/φοιτητριών Τμήματος Κοινωνιολογίας στην Πάντειο και αυτό εδώ δεν είναι ακαδημαικό κείμενο,είναι αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα (ας πούμε).Ας αφηγηθώ λοιπόν μια ιστόρια μπας και γίνω κάπως πιο πειστικός.

Που λες εγώ γύρω στα mid-20s, αυτή στα mid-30s.Γκοθού.
Αρχικά μου το έπαιζε ανοιχτόμυαλη.Ξέρεις,και γουστάρω πολύ ambient,και είσαι πολύ ψαγμένος,και ακούς πολλά πράγματα,τέτοια φαση.Βλέπεις,με γούσταρε και δεν ήθελε να κάνει κακή εντύπωση,όλα για το ίματζ κ' έτσι.Μην τα πολυλογώ,πηδηχτήκαμε κάτι φορές και ας πούμε ήμασταν μάζι.

Και έχουμε βγει σε γνωστό γκοθάδικο της πόλης και έιμαστε απ'έξω από το γκοθάδικο,εγώ αυτή η παρέα μας και παραδίπλα μια άλλη παρέα. Σύντομα το φέρνει κάπως η συζήτηση και με ρωτάει :

- Αλήθεια, οι Dead Can Dance σ'αρέσουν?
- Μπα, τους βρίσκω πολύ βαρετούς και αδιάφορους, σόρρυ.
- Μα πώς γίνεται? Πώς γίνεται να μην σ'αρέσουν?

Με το που πάω να απαντήσω κάτι του στύλ "ε τι να σου πω..." σκάει προς τα μας ένας τύπος από την παραδίπλα παρέα με μπλουζάκι Depeche Mode.Εμφανισιακά γκοθάς,μην με βάζεις να στον περιγράψω,από αυτούς που τους βλέπεις στο δρομο και τους βάζεις την ταμπέλα - την οποία βασικά έχουν βάλει ήδη οι ίδιοι στον εαυτό τους - "γκοθάς".

- Ε μην πεις ρε φίλε ότι όυτε αυτοί που φοράω σ'αρέσουν.
- Τα ίδια και αυτοί , δεν μ'αρέσουν καθόλου.

Και πετάγεται τότε η γκοθού και λέει

- Αν είναι δυνατόν, αυτές οι 2 μπάντες έχουν σημαδέψει τη ζωή μου, τους ακούω 15 χρόνια ,με ξενερώνεις απίστευτα, λέω να πάω μέσα με το παίδι ,αχαχαχαχαχχχαχ (κλασσικό γυναικείο γέλιο)

Εγώ την κοιτάω ,σκέφτομαι να της πω πολλά, να της κάνω ένα ρεζουμέ περί γούστου και ότι η αισθητική είναι κάτι φουλ υποκειμενικό και πως οι οποιες αντικειμενικότητες σχηματίζονται είναι απλά σύνισταμένες επιμέρους υποκειμενικοτήτων,σκέφτομαι να της πω ότι και εγώ δίνω πολύ βάση στην αισθητική του άλλου και ιδιαίτερο στο μουσικό του γούστο αλλά μου αρκεί να έχουμε απλά κάποιο κοινό έδαφος,ότι είναι άδικο να κατακρίνεις και να απορρίψεις κάποιον με βάση την άποψη του για κάποιες μεμονωμένες μπάντες,σκέφτομαι να πω αυτά και εκ των υστέρων σκέφτηκα και άλλα που θα θελα να πω,σκέφτηκα ότι η ειλικρίνεια μου μου κάνει τη ζώη δύσκολη αλλά στ'αρχίδια μου, έχω την ικανοποίηση ότι δεν είμαι σαν κάτι καραγκιόζηδες που λένε παραμύθια για να πηδάνε.

Τελικά ρουφάω 2-3 δυνατές τζούρες από το Winston μου, πίνω και μια γερή γουλιά από τη μπύρα μου και απλά μειδιάζω ελαφριά.Το χαρακτηριστικό μου μειδίαμα,στην πικρή εκδοχή του.Αυτή μου λέει ένα ψυχρό ειρωνικό bitchy "τα λέμε αργότερα" και παίρνει τον γκοθά και πάνε μέσα.

Εννοείται πως χωρίσαμε.Αυτή αργότερα τα φτιαξε με τον γκοθα.Μια μέρα σπίτι της αυτός της έκανε ζήλειες,να μην μιλάς με άντρες στο facebook,να μην βγαίνεις με φίλους σου και τέτοια,αυτή αντέδρασε και αυτός τα πήρε και συνοπτικά τέλος πάντων την έσπασε στο ξύλο και σηκώθηκε και έφυγε.Αυτή να κλαίει όλη νύχτα,ο ύπνος την πήρε ακούγοντας Dead Can Dance και με τα δάκρυα να έχουν διαβρώσει το dark makeup της.Εγω αυτά τα έμαθα από μια κοινή μας φίλη.Μειδίασα γαλήνιος αλλά στεναχωρήθηκα αρκετά κιόλας όταν το έμαθα.Δεν είμαι χαιρέκακος, δεν είμαι εκδικητικός και δεν πίστευω σε ηλίθια χριστιανικά ανθρωπόμορφα concepts όπως η "θεια δικη", πιστεύω όμως στη μοίρα.Ο καθένας υπόκειται σε μια μοιραία τροχία την οποία ναι μεν μπορεί να επηρεάσει σε περιορισμένο όμως βαθμό.

Για να συνεχίσω την ιστορία, ύστερα από την ψυχρολουσία που έφαγα έξω από το γκοθάδικο,τελειώνω το τσιγάρο μου και τη μπύρα μου,παίρνω άλλη μια από το περιπτερο για το δρόμο και σηκώνομαι και περπατάω προς Εξάρχεια.Μ'αρέσει να περπατάτω το βράδυ,μ'αρέσει να περπατάω τη μέρα,μ'αρέσει να περπατάω με ένα μπουκάλι μπύρα,μ'αρέσει γενικά να περπατάω.Σε μισή ώρα έιχα φτάσει πλατεία εξαρχείων.Πάω στο ψιλικατζίδικο δίπλα στο Σάββα,είχα ένα τελευταίο 10ευρω.Αγοράζω 10 μεγάλα μπουκάλια Henninger.Παίρνω ρέστα 2.5 ευρώ (75 λεπτά η μία,ο τύπος είναι φουλ ξηγημένος).Πάω και άραζω πλατεία και κερνάω αγνώστους μπύρα και τα λέμε.Γνωρίζω μια τύπισσα.Με ξανθιές τζίβες και κρίκο στα χείλια (του στόματος ρε μαλάκα), πολύ γλυκιά πολυ καλόψυχη και ανοιχτόμυαλη ως πρώτη εντύπωση. Good vibes να πούμε το χιπάκι.Το πολύ 20 να ήταν, και αποδείχτηκε η σκέψη της ήταν πολύ πιο ώριμη και η αντίληψη της των πραγμάτων πολύ ανώτερη της 35άρας. Το ίδιο και η διαχείριση του ψυχοσυναισθηματικού της κόσμου,όπως αποδείχτηκε αργότερα.

Και συνήθως κάπως έτσι συμβαίνει.Γνωρίζεις άτομα που σε ξενερώνουν ,είτε εξ'αρχής είτε στην πορεία, μετά γνωρίζεις άτομα που σε ενθουσιάζουν πάλι , και ου τω καθ'εξης. Απλώς όταν αυτά γίνεται επανειλεμμήνεα και οι ξενέρες υπερζυγίζουν τους ενθουσιασμούς, απογοητεύεσαι.Και σε πιάνει η μισανθρωπιά,σε πιάνουν οι αφορισμοί,σε πιάνει να αρχίσεις τις γενικέυσεις και τα στερεότυπα (για να εξουδετερώσεις τα παλιά θετικά στερεότυπα και γενικεύσεις που χες στο μυαλό σου).Αναμενόμενα όλα αυτά.Αντανακλαστικά.

Και όντως καμμιά υπο-ομάδα,υποκουλτούρα,ή σκηνή , ειδικά απο αυτές που πασχίζουν να αυτοπροσδιορίζονται ως κάτι το διαφορετικό,δεν είναι γαμάτη στο σύνολο της.Όμως μπορείς σε κάθε υποκουλτούρα,σε κάποιο υποσύνόλο της,σε κάποια τομή της με άλλη υποκουλτούρα,ή έξω από αυτήν,να βρεις γαμάτα άτομα. Και για να γινει αυτό, πρέπει να είσαι επαρκώς ανοιχτός, γιατί το χάος φροντίζει ώστε τα διαμάντια,όπως και τα σκατά, να μην μαζευτούν όλα σε ένα μέρος,αλλά να είναι σκόρπια από δω και από κει,ακανόνιστα,ανομοιόμορφα,αλλού περισσότερο και αλλού λιγότερο.